Deze fietsroute is een onderdeel van de Molenbox, ontwikkeld door de Erfgoedcel Pajottenland Zennevallei. In de Molenbox vind je 8 wandel- en fietskaarten die je door het Pajotse landschap en haar (verdwenen) molens leidt.
De wandel- en fietskaarten zijn te koop voor 2 euro via www.erfgoedcelpz.be/water-en-wind en via de Heemkundige Kring van Gooik
Startpunt: Sporthal Koornmolen
In 1935 kocht Jozef Wastiels in de dorpskern van Onze-Lieve-Vrouw- Lombeek de hoeve tegen de beek, vroegre gepacht door de familie Van Cauwelaert. Daar starte de man met cilindermolens om graan de malen.
Jozef stamde af van een molenaarsfamilie, hij bracht zijn jeugd door in het molenhuis in Lombeek. In 1962 nam zijn zoon Maurits de zaak over. Hij moderniseerde en breidde verder uit. In 1984 ging de zaak naar zijn zoon Eddy.
De bloemmolen kent intussen geen activiteit meer maar de site ademt nog de sfeer van weleer.
Dit plekje is een halte op de Molenroute Gooik. Deze fietsroute is een onderdeel van de Molenbox, ontwikkeld door de Erfgoedcel Pajottenland Zennevallei. In de Molenbox vind je 8 wandel- en fietskaarten die je door het Pajotse landschap en haar (verdwenen) molens leidt.
De wandel- en fietskaarten zijn te koop voor 2 euro via www.erfgoedcelpz.be/water-en-wind en via de heemkundige kring van Gooik.
De kubus Icarus is de tweede van de 4 landschapskubussen die door (H)echt Herne gerealiseerd werden in het Groene Kwadrant.
De kubus ligt verscholen in de geborgenheid van de Aerebeekvallei. Het lichtspel door de gaten in de wand zijn – afhankelijk van de stand van de zon – spectaculair.
De kubus Maaike is de derde van de 4 landschapskubussen die door (H)echt Herne gerealiseerd werden in het Groene Kwadrant.
Ingeplant op een heuvelrug krijg je rondom een indrukwekkend zicht op de omringende dorpen en kerken en bij helder weer zie je zelfs de skyline van Brussel.
De ‘wave’ van stalen staven die de kubus doormidden snijdt, is typisch voor deze uitvoering.
De kubus (D)ulle Griet is de laatste van de 4 landschapskubussen die door (H)echt Herne gerealiseerd werden in het Groene Kwadrant.
Door ook de diagonalen van de kubus te benutten in het design, zit deze constructie boordevol dynamiek. Heel wat figuren zijn te ontdekken, waaronder het hartvormige venster met zicht op de kerk van Edingen.
Dit kind- en fietsvriendelijke volkscafé is rustig gelegen in het open Hernse landschap en langsheen het Vlaams-Brabantse fiets- en wandelknooppuntennetwerk. De ideale plek om te genieten van lokale versnaperingen: geuzes en kriekbieren, ambachtelijke koffie en streekbieren.
Evenementen voor jong en oud.
Grote parking… ook voor moto’s, paardenliefhebbers enz.
Groot zonne- en tuinterras.
Speeltuin.
150 zitplaatsen (groepen: graag reserveren).
Fietsoplaadpunt.
Welkom met eigen picknick.
Deze molen, oorspronkelijk eigendom van de hertogen van Brabant, wordt al vermeld in 1321. Vanaf 1401 wordt hij door de priorij van Zevenborre als banmolen verhuurd. Naburige boeren waren dus verplicht om er hun graan te malen. Na de verkoop van de inbeslaggenomen molen in 1784 door de Franse bezetter volgen er nog verschillende eigenaars. De familie De Meurs, huurders van de molen, bouwen hem in 1857 om tot papiermolen. Sinds 1860 is de familie Winderickx eigenaar. In 1955 wordt de kartonfabriek verkocht aan de vennootschap Smulders en Goossens. Vandaag zijn de gebouwen door architect Steven Winderickx deels gerestaureerd tot woonerf en bedrijfsruimte. Op de binnenplaats staat de ronde bakstenen fabrieksschouw.
Aan overkant van de beek richting Banmolendreef, bevinden zich op het grondgebied van Sint-Genesius-Rode de gebouwen van de vroegere zeepfabriek (soda). Dit bedrijf wordt in 1893 door de familie Winderickx -verwant aan Solvay- uitgebaat. Bemerk de grote vierkante schouw. Vandaag is er een groothandel in zuivelproducten gevestigd.
Achter deze hoeve, dieper in het dal, lagen tot voor enkele jaren de restanten van de Molen van Tenbroek. De molen wordt oorspronkelijk opgericht als slijpmolen. De omliggende bewoners, boeren en houthakkers konden er hun alaam laten slijpen. In 1476 wordt hij vermeld als papiermolen, als één van de eerste in Brabant. Men produceerde er grauw papier, dus geen schrijfpapier. In de 19de eeuw schakelt de toenmalige molenaar Van Rossum over op het malen van graan. Het is naar zijn kleinzoon Jan-Baptist Wets of Tisjken Dots dat de molen in de volksmond genoemd wordt. Louis Chabert legt de maalactiviteit in 1952 stil en de molen geraakt volledig in verval. In 1981 worden de ruïne en de beemden door de provincie Brabant onteigend om er een wachtkom aan te leggen die het debiet van de Molenbeek moet regelen om overstromingen te voorkomen. De weinige restanten van het molengebouw worden tenslotte door de provincie Vlaams-Brabant volledig afgebroken.
In de Oude Nijvelse Baan nummer 33, op grondgebied van Sint-Genesius-Rode, zien we de achterzijde van het vervallen gebouw van de voormalige meubelfabriek Struelens NV. Typisch zijn de ramen met betonnen raamkozijn uit de jaren ’50.
In de jaren ‘30 schoten de schrijnwerkerijen en meubelmakerijen langs de Hallesesteenweg in Sint-Genesius-Rode als paddenstoelen uit de grond. Vooral na de 2de Wereldoorlog kent de meubelindustrie een grote bloei omdat veel gezinnen zich vanaf dan degelijke meubels konden veroorloven. De cijfers tonen dat aan: In 1959 zijn er 27 meubelfabrieken en één zagerij actief die in totaal 363 mensen tewerkstellen. Samen met de papierfabriek, waar er 348 mensen werkten, was deze industrietak de belangrijkste werkgever in Rode. In 1973 verschaft de Rodense houtindustrie werk aan een 600-tal personen, verspreid over 33 bedrijven. Schaalvergroting doet zijn intrede en gaandeweg verdwijnen de kleinschalige familiebedrijven door de concurrentie van grote fabrieken in West- en Oost-Vlaanderen waar het veel efficiënter werken is. Enkele familiebedrijven zoals Vastiau-Godeau en Keukens De Decker kunnen door schaalvergoting wel blijven bestaan .
Op deze plaats in de Molenbeekstraat stonden geflankeerd aan de Molenbeek 2 molens.
De eerste wordt als papiermolen rond 1602 gebouwd door familie De Naeyer. Door verkoop en vererving komt de molen achtereenvolgens in handen van de familie Meerts (1685) en familie Paesmans (1855), die hem in 1872 tot graanmolen ombouwen. De activiteiten worden gestopt in de jaren 1980. Een discussie met buurman Winderickx leidt ertoe dat vanaf 1939 om beurt de waterloop wordt gebruikt, de ene van 12 tot 24 uur, de andere van 0 tot 12 uur. De molen Paesmans links is afgebroken en heeft plaats gemaakt voor een nieuwbouw. Op de plaats van de haag liep vroeger de Molenbeek tussen de 2 molens door.
De Molenbroeckmolen, langs de rechteroever van de Molenbeek, wordt in 1551 eveneens door de familie De Naeyer als papiermolen gebouwd. Bij een openbare verkoop van de goederen van Bartholomeus Vanderkelen in 1807 koopt Egidius Winderickx, papiermaalder op de Esseltmolen, het goed. Schoonzoon en dochter Frans Van Hemelrijck- Marianne Winderickx breiden in 1864 het goed uit met de brouwerij ‘Sint-Ambrosius’. Rond 1870 wordt de papiermolen omgebouwd tot graanmolen. Brouwer Edgard Winderickx stopt zijn activiteiten in 1968. De gebouwen van de brouwerij en mouterij zijn nu omgebouwd tot woonerf met appartementen. De muurkapel toegewijd aan de heilige Ambrosius, beschermer van de brouwers, bleef bewaard. De heilige heeft een roerstok in de hand om het beslag in de brouwketel om te roeren.
